καθιερουργώ

καθιερουργῶ, -έω (Α)

(μόνο παθ.) καθιερουρνοῡμαι

καθιερεύω*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ἱερ-ουργῶ (< ἱερ-ουργός)].